W miejscowości położonej nad rzeką Hârtibaciu, po raz pierwszy wspomnianej w dokumentach w 1355 roku, w XV wieku zbudowano gotycki kościół, który później został rozbudowany i przekształcony w kościół warowny. Z tego zespołu zachowała się kamienna wieża kościoła oraz pozostałości starej ściany kurtynowej od strony południowej. Pod gzymsem wieży nadal wyraźnie widoczne są otwory na drewniane belki dawnej podłogi blanków.